Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Τέλος καλό, όλα καλά!



Πριν λίγες μέρες, ο μπέμπης ήταν στο νοσοκομείο. Ο λόγος ήταν οι υψηλοί πυρετοί που δεν υποχωρούσαν με αντιπυρετικά.

Δύο εικοσιτετράωρα είχαν κιόλας περάσει και ο πυρετός δεν κατέβαινε, ο μπέμπης είχε χάσει το χαμόγελο του, τα ματάκια του με το ζόρι τα κρατούσε ανοιχτά και το κλάμα-βογκητό δεν σταματούσε ούτε όταν κοιμόταν. Επίσης, είναι 7 μηνών, οπότε η γιατρός -μεσώ τηλεφώνου- πρότεινε να τον πάμε στο νοσοκομείο.



Κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο, εγώ και η Σοφία πήγαμε να τον δούμε. Και αυτόν και την μαμά του την Γιούλη, που είχε ταλαιπωρηθεί τόσο με όλη την κατάσταση. Τόσο σωματικά αλλά και ψυχικά. Γιατί δεν είναι και εύκολο να είναι το παιδί σου στο νοσοκομείο με τόσο πολύ πυρετό και να μην ξέρεις και τον λόγο. Δεν είναι εύκολο, να μαθαίνεις για τα προβλήματα που έχουν τα παιδάκια στις διπλανές κούνιες, προβλήματα και αρρώστιες που ούτε καν ήξερες ότι υπάρχουν, και να βλέπεις το πως το διαχειρίζονται και αυτά και οι γονείς τους. Και τέλος, δεν είναι εύκολο να αφήνεις το άλλο σου παιδί σπίτι, να το προσέχει κάποια γιαγιά, και εσύ να μην μπορείς να το δεις. Αν και ο Λουκάς, εδώ που τα λέμε, κύριος ήταν όταν έτυχε να τον κρατήσω και εγώ λίγο!


  Αγοράσαμε ένα παιχνίδι-ελεφαντάκι στο μπέμπη και τον επισκεφτήκαμε.



Ήταν, όπως και όλα τα παιδάκια, σε μία κούνια που θύμιζε φυλακή. Όμως η φυλακή αυτή, ντύθηκε με ένα ωραίο σεντόνι, στολίστηκε με ένα μπαλόνι, γέμισε με τα αγαπημένα του παιχνίδια και μετατράπηκε πλέον σε μία χαρούμενη γωνιά!









Κάτι άλλο ωραίο, ήταν οι ζωγραφιές που υπήρχαν στους τοίχους του νοσοκομείου με τον Ντόναλντ, τον Γκούφι και άλλους ήρωες, καθώς και τα πουλάκια-χειροτεχνίες που κρεμόταν από το ταβάνι, οι οποίες κέντριζαν το ενδιαφέρον του μπέμπη όταν κουνιόταν από τον αέρα.



Τελικά οι γιατροί είπαν ότι είχε μία ίωση και έπρεπε να μείνει μέσα για να τον παρακολουθούν. 
Ευτυχώς, όμως ο πυρετός μετά από λίγες μέρες στο νοσοκομείο έπεσε, ο μπέμπης βρήκε το χαμόγελο του και την όρεξη του για παιχνίδι και έτσι ήρθε η ώρα να επιστρέψει σπίτι... 


Οπότε τέλος καλό, όλα καλά!

Ειρήνη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου