Ενώ εσύ μου φώναζες...

Μπορεί να έχουν γίνει πολλά από την τελευταία φορά που έχω να γράψω εδώ στο blog (και υπόσχομαι πως όταν με το καλό μπω σε ένα πρόγραμμα θα σας τα διηγηθώ όλα) αλλά όταν διάβασα αυτό το άρθρο δεν μπορούσα να μην κάνω μία ανάρτηση. 

Είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Το έχει γράψει η Κατερίνα Μάλλιου και έχει ως εξής...

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…

Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…

Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου...

Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ” αγαπάς πια…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…

Ειρήνη

Το πάρτι γενεθλίων της Μέλπης

Η Μέλπη θα γινόταν 5 χρονών, οπότε η μαμά της, η γιαγιά της αλλά και η θεία της ξεκίνησαν τις ετοιμασίες ώστε να γιορτάσουν τα πέμπτα γενέθλιά της.

Αρχικά έπρεπε να γίνουν οι αγορές σε μπαλόνια, πιάτα, χαρτοπετσέτες κοκ...

Στη συνέχεια έφτιαξαν ένα σωρό φαγητά και τέλος διακόσμησαν την πυλωτή τους, όπου εκεί θα γινόταν και το πάρτι.

Σε ένα τραπεζάκι είχανε τις χαρτοπετσέτες, τα πιατάκια και τα ποτηράκια (με το Frozen και τη Σοφία την πριγκίπισσα) για τα παιδάκια καθώς και διάφορα μονόχρωμα πιάτα και ποτήρια για τους μεγάλους.



Το τραπέζι του μπουφέ, από δίπλα, εκτός από αναψυκτικά και χυμούς είχε και διάφορες λιχουδιές.
Τυρόπιτα, λουκανοπιτάκια, πίτσα, τοστάκια με τυρί και γαλοπούλα, πιροσκί με λουκάνικο, φλογέρες, τρουφάκια και cupcakes.

Την προσοχή όλων εννοείται ότι τράβηξε ο παρακάτω σκαντζόχοιρος...




Μία πανέξυπνη ιδέα που έφτιαξε η γιαγιά της Μέλπης, η θεία μας η Μαρία.
Σε καλαμάκια για σουβλάκια έβαλε κομματάκια από τυρί, λουκάνικο, ντοματίνια, αγγούρι, κεφτεδάκια. 
Πάνω σε ένα στρογγυλό καρβέλι ψωμί, στο οποίο είχε κάνει μία τρύπα, έφτιαξε ένα πρόσωπο χρησιμοποιώντας ελιές για μάτια, ροδέλες καρότου για μάγουλα και κόκκινη πιπεριά για χείλια, τα οποία σταθεροποίησε με οδοντογλυφίδες.
Ενώ όπως καταλάβατε, στο πάνω μέρος του ψωμιού (πλάτη του σκαντζόχοιρου) κάρφωσε τα σουβλάκια (αγκάθια του σκαντζόχοιρου). 

Τα σοκολατένια τρουφάκια -το must των παιδικών πάρτι- είχαν και αυτά την τιμητική τους.

Σε μία μεριά της πυλωτής, υπήρχε ένα χαλί-πόλη στρωμένο και τριγύρω του ένα σωρό παιχνίδια όπως τουβλάκια και πλαστελίνες, ώστε να ασχολούνται τα παιδιά, όσο οι γονείς έπιναν τον καφέ τους.

Και η ώρα να σβηστούν τα κεράκια ήρθε... 

Η τούρτα είχε θέμα "Frozen" το οποίο είναι και το αγαπημένο παιδικό της Μέλπης και μπορώ να πω ότι η φώτο την αδικεί. Ήτανε όντως παραμυθένια!

Χρόνια σου πολλά πριγκίπισσα Μέλπη! 

Ειρήνη

Ένα τριήμερο στην Πάργα

Αρχικά μία συμβουλή:

Αν μπορείτε να πάτε έστω και λίγες μέρες διακοπές τον Ιούνιο, να πάτε.

Διότι και μαυρίζεις και όλα τα ρούχα σου δείχνουν πιο ωραία πάνω σου -χοχο- αλλά και σου φεύγει από το μυαλό το γεγονός ότι δεν πήγες ακόμα διακοπές και άντε πότε θα πας κτλπ κτλπ...

Εγώ με μία φίλη μου, λοιπόν, κανονίσαμε στα γρήγορα ένα τριήμερο στην Πάργα.

Πρώτα πήγαμε Ηγουμενίτσα, όπου φάγαμε πρωινό και ήπιαμε καφέ και μετά από εκεί πήραμε το λεωφορείο για Πάργα.

Το ξενοδοχείο που μείναμε λεγόταν "Parga Princess" και ήταν από τα καλύτερα που έχω πάει.

Πεντακάθαρο, πολύ καινούργιο και μοντέρνο, με υπέροχη διακόσμηση, φοβερή θέα -και βουνό και θάλασσα, αναλόγως το δωμάτιο- και κοντά σε μία από τις καλύτερες παραλίες της Πάργας, το Βάλτο.

Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ότι όσο εμείς είχαμε πάει για το μπάνιο μας στη θάλασσα, όχι μόνο μας καθάρισαν το δωμάτιο, αλλά μας το συμμάζεψαν και όλας. Για παράδειγμα, είχαμε τα παπούτσια μας ουσιαστικά πεταμένα (ντροπή!) πίσω από την πόρτα και μας τα έβαλαν το ένα δίπλα στο άλλο. Επίσης είχαμε αφήσει στο κομοδίνο ένα μπουκάλι νερό, ένα after sun και ένα αντηλιακό και ακόμα και αυτά τα βρήκαμε παραταγμένα σε μία σειρά από το ψηλότερο στο χαμηλότερο!!

Γενικά ήτανε τοπ επιλογή το ξενοδοχείο και θα το καταλάβετε και μόνοι σας στις παρακάτω φωτογραφίες...

Για να πας από το ξενοδοχείο στην παραλία του Βάλτου υπήρχε δρομάκι με τον οποίο μπορούσες να πας με τα πόδια, αλλά δεν θα το πρότεινα, ιδίως στο γυρισμό που είναι και ανηφόρα, γιατί... μέσα στη ζέστη, να περπατάς αρκετή ώρα, κάτω από τον ήλιο... εεε κουράζεσαι! 

Οπότε μπορείς να καλέσεις ταξί -η κάθε διαδρομή προς την παραλία αυτή ήτανε 4 ευρώ- και να πας ξεκούραστα.

Η παραλία του Βάλτου είναι πάρα πολύ ωραία. Καταρχάς, έχει άμμο και τα νερά είναι, αν και λίγο κρύα, πολύ καθαρά. Έχει διάφορα μαγαζιά-beach bar που έχουν και τις ξαπλώστρες στην παραλία. Εμείς καθόμασταν στο "Cape North West".

Όλο το μεσημέρι πίναμε εκεί τον καφέ/σοκολάτα/τσάι/γρανίτα μας, κάναμε το μπάνιο μας, την ηλιοθεραπεία μας, παίζαμε ρακέτες, τρώγαμε και κανένα μπισκοτάκι ενδιάμεσα και απολαμβάναμε τη θάλασσα, ενώ το απόγευμα πηγαίναμε πάνω στο εστιατόριο για φαγητό.

  

Τα βράδια, αφού ετοιμαζόμασταν, πηγαίναμε στο κέντρο της Πάργας. 

Εφόσον δεν είχαμε αυτοκίνητο, καλούσαμε ταξί και πάλι με 4 ευρώ μας μετέφερε στην Πάργα, όπου να πω ότι ήταν πιο μακριά από το ξενοδοχείο σε σχέση με την παραλία.

Εκεί παίρναμε ένα παγωτό στο χέρι και κάναμε βόλτα. Αν και Ιούνιος είχε πάρα πολύ κόσμο και οι περισσότεροι ήτανε ξένοι τουρίστες.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα πηγαίναμε στο μαγαζί με τα καλύτερα κοκτέιλ και την υπέροχη θέα, στη Βεράντα.

Βρίσκεται ακριβώς εκεί στο λιμάνι, ανεβαίνεις κάτι σκαλιά και έφτασες! 

Ειλικρινά τα κοκτέιλ που έχει είναι απίστευτα. Είναι τέρμα δροσιστικά, στα σερβίρουν σε υπέροχα ποτήρια με πολύ προσεγμένη εμφάνιση και το καλύτερο είναι ότι στο όλο decoration χρησιμοποιούν τα ζελεδάκια "Haribo", τα οποία είναι ο τέλειος συνδυασμός με το ποτό.

  

...και κάπως έτσι πέρασαν αυτές οι τρεις μέρες των "πρόωρων" διακοπών μου για το φετινό καλοκαίρι!

Ειρήνη

Τάρτα με φράουλες

Τη τάρτα αυτή, την έφτιαξε η αδερφή μου για τα γενέθλιά της και άρεσε πάρα πολύ οπότε είπα να την μοιραστώ και μαζί σας.
Η συνταγή είναι του Βαγγέλη Δρίσκα από το "Γεύσεις στη φύση" και μπορείτε να δείτε το απόσπασμα της εκπομπής εδώ. 

ΥΛΙΚΑ

Για τη βάση:

• 150 γρ. μαργαρίνη με βούτυρο (κομμένη σε κομματάκια)
• 100 γρ. ζάχαρη κρυσταλική
• 200 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 100 γρ. ψιλοκομμένα ψημένα αμύγδαλα (τριμμένη αμυγδαλόψυχα σχεδόν σκόνη)
• 1 βανίλια
• 1 κρόκο αυγού

Για την κρέμα:

• 1 λίτρο γάλα
• 250 γρ. ζάχαρη
• 2 αυγά και 2 κρόκοι (κρύα)
• 100 γρ. κορνφλάουρ
• 60 γρ. μαργαρίνη με βούτυρο
• 1 βανίλια

Για το γαρνίρισμα:

• 1 κιλό φράουλες
• 2 κουτ. σούπας μαρμελάδα φράουλα 

 ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Για τη βάση:

Βάζουμε σε μπολ το αλεύρι, την αμυγδαλόψιχα και τη ζάχαρη. Προσθέτουμε  τη βανίλια. Ρίχνουμε και το βούτυρο (κρύο από το ψυγείο). Ξεκινάμε το ανακάτεμα, δουλεύοντας με τα χέρια γρήγορα, για να μη λιώσει η μαργαρίνη και τρίβοντας γύρω από αυτήν τα υπόλοιπα υλικά ώσπου να γίνει το μείγμα σαν να έχουμε ψίχουλα από τριμμένο ψωμί (για περίπου 2–3 λεπτά). Βάζουμε έναν κρόκο αυγού και 1 κουταλιά νερό. Πασπαλίζουμε αν χρειάζεται με λίγο αλεύρι και ανακατεύουμε. Τυλίγουμε το ζυμάρι με μεμβράνη και αφήνουμε για μισή ώρα στο ψυγείο.

Βγάζουμε από το ψυγείο. Κόβουμε δύο φύλλα λαδόκολλας και τοποθετούμε το ζυμάρι ανάμεσα. Ανοίγουμε το ζυμάρι με τον πλάστη σε διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από αυτή της φόρμας μας για τάρτες (περίπου 24 εκατοστά). Το τοποθετούμε όπως είναι με τις λαδόκολλες στη φόρμα μας και το πατάμε με το χέρι μας έτσι ώστε να καλυφθούν τα τοιχώματά της. Κόβουμε ό,τι περισσεύει από γύρω-γύρω με ψαλίδι. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 40΄στους 170°C στις αντιστάσεις πάνω κάτω και αέρα. Αφήνουμε να κρυώσει και αφαιρούμε τις λαδόκολλες.

Για την κρέμα:

Βάζουμε το 1 λίτρο γάλα να ζεσταθεί με τα 125 γρ. ζάχαρη ώσπου αυτή να διαλυθεί και να γίνει ένα ωραίο ρευστό μείγμα. Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε τα υπόλοιπα 125 γρ. ζάχαρη. Αρωματίζουμε με τη βανίλια. Ρίχνουμε το κορνφλάουρ. Προσθέτουμε τα 2 αυγά και τους 2 κρόκους. Ανακατεύουμε γρήγορα για να μη σβολιάσει. Ρίχνουμε λίγο από το ρευστό γάλα μέσα στα αυγά σε μία-δύο δόσεις, ανακατεύοντας. Αυτό το μείγμα το ρίχνουμε όλο στο ζεστό γάλα ανακατεύοντας συνεχώς με το σύρμα μέχρι να κοχλάσει, δηλαδή να πήξει η κρέμα. Προσθέτουμε τη μαργαρίνη με βούτυρο. Αδειάζουμε σε μπολ την κρέμα και για να μην κάνει κρούστα την σκεπάζουμε με μεμβράνη (να ακουμπάει πάνω της) και την αφήνουμε να κρυώσει. Την απλώνουμε στη βάση της τάρτας.

Για το γαρνίρισμα:

Πλένουμε τις φράουλες και τις κόβουμε στη μέση. Τις τοποθετούμε περιμετρικά. Ανακατεύουμε τη μαρμελάδα φράουλα με λίγο νερό ώσπου να γίνει ένα παχύρρευστο ζελέ. Καλύπτουμε με αυτό τις φράουλες.

Καλή σας επιτυχία!!!

Ειρήνη

#έναςχρόνος

Ένα χρόνο πριν, την ημέρα των γενεθλίων μου, έκανα την πρώτη ανάρτηση σε αυτό το blog.
Για αυτό και σήμερα αποφάσισα να σας πω λίγα πράγματα για την "ιστορία" του.

Αρχικά το πως γεννήθηκε η ιδέα για να ξεκινήσω να γράφω το δικό μου blog...

Μου άρεσε πάρα πολύ να διαβάζω, και ακόμα και σήμερα διαβάζω άλλα blog -βλέπε eimaimama, aspaonline, fraoulitsasworld κτλπ- τα οποία, αν και δεν είμαι μαμά και λογικά δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρουν και πολύ, εμένα με ενδιέφεραν. Νομίζω αυτό συνέβαινε επειδή έβρισκα στις αναρτήσεις τους κοινά στοιχεία με την δική μου ζωή.

Οπότε είπα και εγώ να αρχίσω να μοιράζομαι τις δικές μου ιστορίες από τον δικό μου κόσμο.

Εξού και το όνομα "MyfamilysWorld".
Που αν θα προσέξετε έχω με κεφαλαία το MyWorld και το familys με μικρό, καθώς γράφω, και για την δική μου ζωή, αλλά κυρίως για την ζωή όλης της οικογένειάς μου. 

Επίσης και κάτι άλλο...
Ξέρω ότι οι ικανότητες μου στο να γράφω, δεν είναι οι καλύτερες.
Ξέρω ότι οι φωτογραφίες που βγάζω δεν έχουν και την καλύτερη ποιότητα.
Ξέρω ότι κάποιες φορές ανεβάζω πολύ σπάνια αναρτήσεις και κάποιες φορές πολύ συχνά.

ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.

Τελείως απλή και τελείως απρόσμενη. 
Και αυτό είναι και το συναρπαστικό!

Σας ευχαριστώ που με ακολουθείτε σε αυτό το ταξίδι που ξεκινήσαμε μαζί πέρσι και θα συνεχίσουμε και φέτος. 
-εκτός απροόπτου- 

ΧΟΧΟ

Ειρήνη

Πίνακας επιβράβευσης / Reward Chart

(English follows)
Από όταν ήμουν μικρή θυμάμαι που έβλεπα μανιωδώς στην τηλεόραση την "Νταντά πρώτων βοηθειών".
Μου άρεσε πραγματικά πάρα πολύ!
Μερικές από τις συμβουλές που έδιναν οι νταντάδες, τις κράτησα και για εμένα. 
Κυρίως αυτήν με τον πίνακα επιβράβευσης, που ήταν αυτή που πάντα κάθε νταντά χρησιμοποιούσε. 
Και αφού δεν έχω ακόμη παιδιά εγώ, την εφάρμοσα στον Θάνο.

Οπότε μία μέρα πήρα:

1. Ένα μεγάλο γαλάζιο χαρτόνι
2. Μαρκαδόρους
3. Χάρακα
4. Μολύβι και γόμα
5. Ένα sticker album (Έχει στον Παπασωτηρίου σε καλή τιμή ένα μπλοκ με 300 αυτοκόλλητα που ταίριαζουν με την περίσταση.)

Και ξεκίνησα... 

Μέτρησα με το χάρακα και χώρισα τον πίνακα σε ίσου μήκους και πλάτους στήλες και γραμμές, δημιουργώντας κουτάκια.

Στα πάνω πάνω έγραψα τις δουλειές-υποχρεώσεις που είχε ο Θάνος, κάνοντας και μία ζωγραφιά.

Το τι του έβαλα να κάνει θα το δείτε και στις φωτογραφίες. Εννοείται ότι μπορείτε μόνοι σας να προσαρμόσετε τι υποχρεώσεις του παιδιού σας σύμφωνα με την ηλικία του κτλπ.

Τέλος, το μόνο που έμεινε ήταν να το ανακοινώσω στον Θάνο, ο οποίος εξαρχής δεν ξετρελάθηκε με την ιδέα. Αλλά όταν του είπα και για τα δώρα που θα παίρνει όταν θα μαζεύει 50 αυτοκόλλητα, συμφώνησε, οπότε και τον κολλήσαμε πίσω από την πόρτα του δωματίου του.

Μέχρι στιγμής μέσω του πίνακα έχει μαζέψει ξύστρες, μολύβια και στυλό (αφού θα ξεκίναγε και την πρώτη δημοτικού εκείνη την περίοδο) ως πρώτο δώρο και για δεύτερο δώρο επέλεξε το Ημερολόγιο ενός σπασίκλα Νο.9.

Ελπίζω να συνεχιστεί για πολύ ακόμα ο θεσμός αυτό του πίνακα, καθώς όντως τον έχει "συμμορφώσει" κάπως. Πλέον δεν βαριέται να πλένει τα δόντια του και πλέον θέλει να τρώει που και που κανένα φρούτο έτσι ώστε να μαζέψει όσο πιο γρήγορα τα επόμενα 50 αυτοκόλλητα για να πάρει το επόμενο δώρο του,

 ENGLISH

Since i was younger, I used to watch "Supernanny", that was on TV. I don't know how, but I have to say that until now I remember a lot of  advices that the nannies gave, in order to calm down the children, solve the problems they might had and help the whole family spend more time together.
A tactic which nannies always followed was the reward charts.
The only thing that you have to do is to write in a paper some tasks that children have to do everyday and when they complete them, you give them one present-sticker. When they collect for example 50 stickers on their reward chart, the kids will win a big present, such as a toy or whatever your child wants to buy.

So, one day I made a reward chart for Thanos.
The tasks I chose were: 

1. Brush your teeth almost two times a day
2. Eat vegetables or/and fruits
3. Go to bed on time 
4. Eat all your food
5. Finish your homework
6. Clean your room/toys

What I need to make this reward chart?

A large piece of paper (carton), a sticker album, a pencil, a rubber and some crayons.

I have to say that Thanos was not very excited at first but when I told him about the present for each 50 stickers, he totally agreed with the idea. 

And so, now for example he does brush his teeth and eats fruits in order to collect the stickers more quickly and win the next price!

Untill now, the presents were some school stuff that he needed for the first grade and one book that it is called "The diary of a wimpy kid 9". (I am sure that most of you have heard about it!)

Ειρήνη/Eirini

Η βιβλιοθήκη της Βέροιας

Εδώ και μέρες είχα υποσχεθεί στα μικρά ότι θα τα πάω στη βιβλιοθήκη. 

Στη βιβλιοθήκη της Βέροιας η οποία είναι τέλεια για τα παιδιά και το γιατί θα το δείτε στη συνέχεια...

Με τη βοήθεια του μπαμπά μου, συνοδεύσαμε το Θάνο, το Λουκά αλλά και την ξαδερφούλα τους στη βιβλιοθήκη. Στο δρόμο -θα πηγαίναμε με τα πόδια και ήταν λίγο μακριά- σταματήσαμε σε ένα φούρνο όπου εφοδιαστήκαμε με κριτσίνια, τυροπιτάκια και γάλα κακάο. Έτσι τα μικρά πήρανε δυνάμεις και συνέχισαν να προχωράνε λίγο ακόμη. Ώσπου φτάσαμε...


Ξέχασα να σας πω, ότι σχεδόν σε όλη τη διαδρομή μιλούσαμε ψιθυριστά για να συνηθίσουν τα παιδάκια το γεγονός ότι μέσα στη βιβλιοθήκη δεν πρέπει να κάνουν φασαρία και να φωνάζουν, πράγμα που τους φάνηκε για κάποιο λόγο πολύ αστείο!

Τον Θάνο τον είχα προετοιμάσει για το τι θα δει μέσω του site της βιβλιοθήκης και με το που μπήκε ήξερε ακριβώς τι να κάνει. Πήρε στα γρήγορα ένα βιβλίο και κατευθύνθηκε στις "τρύπες".

Οι τρύπες είναι ουσιαστικά στρογγυλά βαθουλώματα στον τοίχο, στα οποία μπορούν να κάτσουν-ξαπλώσουν τα παιδιά και να διαβάσουν.

Ένα άσπρο που βλέπετε στην κορυφή σχεδόν της τρύπας, είναι ραδιόφωνο, όμως δυστυχώς δεν καταφέραμε να το βάλουμε σε λειτουργία. Πιθανόν να ήταν χαλασμένο.
Όπως ήταν και ο πάτος κάθε τρύπας, εκεί δηλαδή που κάθονται τα παιδιά, λογικά από την πολύ χρήση.
Αυτά είναι και τα μοναδικά αρνητικά που έχω να πω.

Παρόλα αυτά τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τις κόκκινες αυτές "κρυψώνες" ή "σπιτάκια" όπως τα αποκαλούσαν. 

Την τακτική του Θάνου ακολούθησαν και τα μικρά της παρέας. 

Το καθένα έψαχνε βιβλία που να του κέντριζαν το ενδιαφέρον και στη συνέχεια διάλεγε κάποια από τις τρύπες για να το διαβάσει. 

Ο Λουκάς επέλεγε ότι είχε οχήματα, ρόδες, τιμόνια και δεινόσαυρους, ενώ η Μέλπη ότι είχε να κάνει με πριγκίπισσες και νεράιδες.

Σε κάποια φάση ο Λουκάς τα βρήκε σκούρα και ζήτησε από το Θάνο να του διαβάσει κάτι. Ο Θάνος του το διάβασε και ο Λουκάς είπε το κλασσικό του "Α!" που λέει κάθε φορά που του εξηγείς κάτι. Έτσι κάθισε στη σκάλα δίπλα του και συνέχισαν το διάβασμα. 

Και αν αναρωτιέστε που οδηγεί αυτή η σκάλα, εμείς το ανακαλύψαμε. Οδηγεί σε ένα χώρο με ένα μεγάλο τραπέζι για ζωγραφική και χειροτεχνίες. Εκεί γίνονται νομίζω και μερικές από τις μικρο-εκδηλώσεις.

Είχε περάσει αρκετή ώρα και τα παιδιά δεν λέγαν να σταματήσουν να διαβάζουν και να χαζεύουν τις εικόνες των βιβλίων. Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι είχε αρκετά μεγάλη ποικιλία στα βιβλία, τα οποία απευθυνόταν σε όλο το φάσμα της παιδικής-εφηβικής ηλικίας. Επίσης ήτανε τακτοποιημένα σε χαμηλά ράφια έτσι ώστε τα παιδιά να τα φτάνουν σχεδόν όλα και να μπορούν να διαλέξουν μόνα τους. 

Οπότε ξεχάστε το: "Κατέβασέ μου λίγο αυτό το βιβλίο, δεν σου είπα αυτό, το δίπλα θέλω!".

Γενικά από τον υπόλοιπο χώρο δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες καθώς δεν ήθελα και να ενοχλώ. Οι μόνες που θα δείτε είναι αυτές από τους υπολογιστές οι οποίο έχουν και πρόσβαση στο ίντερνετ και εκπαιδευτικά παιχνίδια, τα οποία υποσχεθήκαμε να παίξουμε την επόμενη φορά που θα πάμε!

       

Τα μικρά πέρασαν υπέροχα και χαρακτήρισαν τη βιβλιοθήκη τέλεια. Και εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω. Ήταν πρωτοποριακή, μοντέρνα -άλλωστε έχει βραβευτεί κιόλας-. Επίσης πιστεύω ότι απευθύνεται κυρίως σε παιδιά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μειονεκτεί σε κάτι άλλο.

Οπότε εάν βρεθείτε στη Βέροια και έχετε ελεύθερο χρόνο, γιατί όχι περάστε και μία βόλτα από αυτήν! Εξάλλου βρίσκεται στο κέντρο της πόλης!

Ειρήνη