Τέτοιον καιρό, πριν ένα χρόνο, αποφασίσαμε -εγώ και άλλες 4 φίλες μου- να πάμε κάπου όλες μαζί διακοπές. Η μία ήθελε Πάρο, η άλλη όμως είχε ήδη πάει Πάρο. Η μία ήθελε κάπου Αιγαίο και η άλλη κάπου στο Ιόνιο. Η μία ήθελε να πάμε με καράβι, η άλλη με αεροπλάνο. Κουκουρουκου!
Κάθε Σαββατοκύριακα ξεκλέβαμε λίγο χρόνο και συναντιόμασταν για να ψάξουμε για ξενοδοχείο, να βρούμε τι ημερομηνίες θα πάμε, να κλείσουμε εισιτήρια κτλπ. Ήταν ακόμα αρχές Μαΐου και πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια είχαν ήδη κλείσει. Μετά από αρκετά τηλέφωνα και πολύ ψάξιμο, βρήκαμε!
Το ξενοδοχείο που πήγαμε λεγόταν Νταμπάσης. Ήταν περίπου 700μ. από το λιμάνι της Σκιάθου και η στάση για τις συγκοινωνίες ήταν στα 200μ. Πράγμα που ήταν τέλειο για εμάς που δεν είχαμε αυτοκίνητο. Οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου ήταν μία ευγενέστατη οικογένεια. Συγκεκριμένα η κα. Μαρία -η μαμά- ήτανε πολύ εξυπηρετική, χαρούμενη και μας βοηθούσε σε οτιδήποτε την χρειαζόμασταν. Με το που φτάσαμε, ξεκίνησε να μας προτείνει που να πάμε, ποιες παραλίες είναι καλές και ποιες όχι, ενώ τέλος, μας έδωσε και έναν χάρτη του νησιού. Το διαμέρισμα που μέναμε είχε δύο δωμάτια (στο ένα είχε 3 κρεβάτια και στο άλλο 2 και μία μεγάλη κουζίνα/τραπεζαρία) καθώς και ένα μπάνιο. Και με το που άνοιγες την πόρτα, έβγαινες στην πισίνα -ναι, είχε και πισίνα!-.
Και μετά στις φημισμένες "Μαξιλάρες" για κοκτέιλ, και συγκεκριμένα στο μαγαζί "Rock 'n' Roll". Ήτανε πολύ ωραία, γιατί από την μία η όλη φάση ήταν πιο χαλαρή, αλλά από την άλλη είχε δυνατή μουσική και πανικό από κόσμο.
Η επόμενη μέρα ήταν η πιο γεμάτη.
Από νωρίς πήγαμε στις Κουκουναριές για μπάνιο. Καθαρή παραλία, αρκετά μεγάλη, με δυνατότητες για θαλάσσια σπορ και το πιο ωραίο...
Μπορούσες να επιστρέψεις στο λιμάνι της Σκιάθου με καραβάκι, όπου απέφευγες την αναμονή και τον χαμό των υπερβολικά γεμάτων λεωφορείων και επίσης χάζευες και την θάλασσα!
Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε λίγο πριν τις 6 τα ξημερώματα, την ίδια μέρα. Είναι ο δρόμος που ξεκινάει από το λιμάνι και καταλήγει στα μπαράκια, ναι ναι, εκεί στο BBC και στο PURE!
Τελικά, βρήκαμε μία μέση λύση, τη Σκιάθο! Το ταξίδι με το καράβι θα ήταν σχετικά μικρό, καμιά μας δεν είχε ξαναπάει και ακουγόταν γενικά ως τοπ προσδιορισμός για το καλοκαίρι του 2014.
Κάθε Σαββατοκύριακα ξεκλέβαμε λίγο χρόνο και συναντιόμασταν για να ψάξουμε για ξενοδοχείο, να βρούμε τι ημερομηνίες θα πάμε, να κλείσουμε εισιτήρια κτλπ. Ήταν ακόμα αρχές Μαΐου και πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια είχαν ήδη κλείσει. Μετά από αρκετά τηλέφωνα και πολύ ψάξιμο, βρήκαμε!
Περιμέναμε και περιμέναμε να περάσουν οι μέρες, ώσπου οι μέρες πέρασαν και η στιγμή της αναχώρησης έφτασε. Ήταν πρωί όταν πήραμε το λεωφορείο για Βόλο, μεσημέρι όταν πήραμε το καράβι για Σκιάθο και αργά το απόγευμα όταν φτάσαμε στο ξενοδοχειο.
Το ξενοδοχείο που πήγαμε λεγόταν Νταμπάσης. Ήταν περίπου 700μ. από το λιμάνι της Σκιάθου και η στάση για τις συγκοινωνίες ήταν στα 200μ. Πράγμα που ήταν τέλειο για εμάς που δεν είχαμε αυτοκίνητο. Οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου ήταν μία ευγενέστατη οικογένεια. Συγκεκριμένα η κα. Μαρία -η μαμά- ήτανε πολύ εξυπηρετική, χαρούμενη και μας βοηθούσε σε οτιδήποτε την χρειαζόμασταν. Με το που φτάσαμε, ξεκίνησε να μας προτείνει που να πάμε, ποιες παραλίες είναι καλές και ποιες όχι, ενώ τέλος, μας έδωσε και έναν χάρτη του νησιού. Το διαμέρισμα που μέναμε είχε δύο δωμάτια (στο ένα είχε 3 κρεβάτια και στο άλλο 2 και μία μεγάλη κουζίνα/τραπεζαρία) καθώς και ένα μπάνιο. Και με το που άνοιγες την πόρτα, έβγαινες στην πισίνα -ναι, είχε και πισίνα!-.
Τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια και ετοιμαστήκαμε για την βραδινή βόλτα. Πήγαμε πρώτα στο εστιατόριο που είχε θέα, που μας φάνηκε ότι δεν άξιζε τα λεφτά του από πολλές απόψεις.
Και μετά στις φημισμένες "Μαξιλάρες" για κοκτέιλ, και συγκεκριμένα στο μαγαζί "Rock 'n' Roll". Ήτανε πολύ ωραία, γιατί από την μία η όλη φάση ήταν πιο χαλαρή, αλλά από την άλλη είχε δυνατή μουσική και πανικό από κόσμο.
Η επόμενη μέρα ήταν η πιο γεμάτη.Από νωρίς πήγαμε στις Κουκουναριές για μπάνιο. Καθαρή παραλία, αρκετά μεγάλη, με δυνατότητες για θαλάσσια σπορ και το πιο ωραίο...
Μπορούσες να επιστρέψεις στο λιμάνι της Σκιάθου με καραβάκι, όπου απέφευγες την αναμονή και τον χαμό των υπερβολικά γεμάτων λεωφορείων και επίσης χάζευες και την θάλασσα!
Το βράδυ νομίζω ήταν και το πιο ωραίο από όλα τα υπόλοιπα. Στο Pure Club, είχε τον Γεωργαντά ως DJ, ο οποίος ήταν φοβερός (μόνο τα ρούχα του ήταν λίγο κάπως..., όπως μπορείτε να δείτε).
Ο χορός κράτησε κλασσικά μέχρι νωρίς το πρωί. Και αυτό που μας έμεινε από εκεινή τη μέρα είναι το "μότο" του μαγαζιού...
PEOPLE CHANGE MEMORIES DON'T!
Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε λίγο πριν τις 6 τα ξημερώματα, την ίδια μέρα. Είναι ο δρόμος που ξεκινάει από το λιμάνι και καταλήγει στα μπαράκια, ναι ναι, εκεί στο BBC και στο PURE!
To be continued...
Ειρήνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου