Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Πίνακας επιβράβευσης / Reward Chart

(English follows)
Από όταν ήμουν μικρή θυμάμαι που έβλεπα μανιωδώς στην τηλεόραση την "Νταντά πρώτων βοηθειών".
Μου άρεσε πραγματικά πάρα πολύ!
Μερικές από τις συμβουλές που έδιναν οι νταντάδες, τις κράτησα και για εμένα. 
Κυρίως αυτήν με τον πίνακα επιβράβευσης, που ήταν αυτή που πάντα κάθε νταντά χρησιμοποιούσε. 
Και αφού δεν έχω ακόμη παιδιά εγώ, την εφάρμοσα στον Θάνο.




Οπότε μία μέρα πήρα:

  1. Ένα μεγάλο γαλάζιο χαρτόνι
  2. Μαρκαδόρους
  3. Χάρακα
  4. Μολύβι και γόμα
  5. Ένα sticker album (Έχει στον Παπασωτηρίου σε καλή τιμή ένα μπλοκ με 300 αυτοκόλλητα που ταίριαζουν με την περίσταση.)



Και ξεκίνησα... 
Μέτρησα με το χάρακα και χώρισα τον πίνακα σε ίσου μήκους και πλάτους στήλες και γραμμές, δημιουργώντας κουτάκια.
Στα πάνω πάνω έγραψα τις δουλειές-υποχρεώσεις που είχε ο Θάνος, κάνοντας και μία ζωγραφιά.
Το τι του έβαλα να κάνει θα το δείτε και στις φωτογραφίες. Εννοείται ότι μπορείτε μόνοι σας να προσαρμόσετε τι υποχρεώσεις του παιδιού σας σύμφωνα με την ηλικία του κτλπ.




Τέλος, το μόνο που έμεινε ήταν να το ανακοινώσω στον Θάνο, ο οποίος εξαρχής δεν ξετρελάθηκε με την ιδέα. Αλλά όταν του είπα και για τα δώρα που θα παίρνει όταν θα μαζεύει 50 αυτοκόλλητα, συμφώνησε, οπότε και τον κολλήσαμε πίσω από την πόρτα του δωματίου του.
Μέχρι στιγμής μέσω του πίνακα έχει μαζέψει ξύστρες, μολύβια και στυλό (αφού θα ξεκίναγε και την πρώτη δημοτικού εκείνη την περίοδο) ως πρώτο δώρο και για δεύτερο δώρο επέλεξε το Ημερολόγιο ενός σπασίκλα Νο.9.



Ελπίζω να συνεχιστεί για πολύ ακόμα ο θεσμός αυτό του πίνακα, καθώς όντως τον έχει "συμμορφώσει" κάπως. Πλέον δεν βαριέται να πλένει τα δόντια του και πλέον θέλει να τρώει που και που κανένα φρούτο έτσι ώστε να μαζέψει όσο πιο γρήγορα τα επόμενα 50 αυτοκόλλητα για να πάρει το επόμενο δώρο του,



 ENGLISH

Since i was younger, I used to watch "Supernanny", that was on TV. I don't know how, but I have to say that until now I remember a lot of  advices that the nannies gave, in order to calm down the children, solve the problems they might had and help the whole family spend more time together.
A tactic which nannies always followed was the reward charts.
The only thing that you have to do is to write in a paper some tasks that children have to do everyday and when they complete them, you give them one present-sticker. When they collect for example 50 stickers on their reward chart, the kids will win a big present, such as a toy or whatever your child wants to buy.

So, one day I made a reward chart for Thanos.
The tasks I chose were: 
  1. Brush your teeth almost two times a day
  2. Eat vegetables or/and fruits
  3. Go to bed on time 
  4. Eat all your food
  5. Finish your homework
  6. Clean your room/toys
What I need to make this reward chart?
A large piece of paper (carton), a sticker album, a pencil, a rubber and some crayons.

I have to say that Thanos was not very excited at first but when I told him about the present for each 50 stickers, he totally agreed with the idea. 
And so, now for example he does brush his teeth and eats fruits in order to collect the stickers more quickly and win the next price!

Untill now, the presents were some school stuff that he needed for the first grade and one book that it is called "The diary of a wimpy kid 9". (I am sure that most of you have heard about it!)


Ειρήνη/Eirini


Η βιβλιοθήκη της Βέροιας

Εδώ και μέρες είχα υποσχεθεί στα μικρά ότι θα τα πάω στη βιβλιοθήκη. 
Στη βιβλιοθήκη της Βέροιας η οποία είναι τέλεια για τα παιδιά και το γιατί θα το δείτε στη συνέχεια...


Με τη βοήθεια του μπαμπά μου, συνοδεύσαμε το Θάνο, το Λουκά αλλά και την ξαδερφούλα τους στη βιβλιοθήκη. Στο δρόμο -θα πηγαίναμε με τα πόδια και ήταν λίγο μακριά- σταματήσαμε σε ένα φούρνο όπου εφοδιαστήκαμε με κριτσίνια, τυροπιτάκια και γάλα κακάο. Έτσι τα μικρά πήρανε δυνάμεις και συνέχισαν να προχωράνε λίγο ακόμη. Ώσπου φτάσαμε...


Ξέχασα να σας πω, ότι σχεδόν σε όλη τη διαδρομή μιλούσαμε ψιθυριστά για να συνηθίσουν τα παιδάκια το γεγονός ότι μέσα στη βιβλιοθήκη δεν πρέπει να κάνουν φασαρία και να φωνάζουν, πράγμα που τους φάνηκε για κάποιο λόγο πολύ αστείο!

Τον Θάνο τον είχα προετοιμάσει για το τι θα δει μέσω του site της βιβλιοθήκης και με το που μπήκε ήξερε ακριβώς τι να κάνει. Πήρε στα γρήγορα ένα βιβλίο και κατευθύνθηκε στις "τρύπες".


Οι τρύπες είναι ουσιαστικά στρογγυλά βαθουλώματα στον τοίχο, στα οποία μπορούν να κάτσουν-ξαπλώσουν τα παιδιά και να διαβάσουν.

Ένα άσπρο που βλέπετε στην κορυφή σχεδόν της τρύπας, είναι ραδιόφωνο, όμως δυστυχώς δεν καταφέραμε να το βάλουμε σε λειτουργία. Πιθανόν να ήταν χαλασμένο.
Όπως ήταν και ο πάτος κάθε τρύπας, εκεί δηλαδή που κάθονται τα παιδιά, λογικά από την πολύ χρήση.
Αυτά είναι και τα μοναδικά αρνητικά που έχω να πω.




Παρόλα αυτά τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τις κόκκινες αυτές "κρυψώνες" ή "σπιτάκια" όπως τα αποκαλούσαν. 
Την τακτική του Θάνου ακολούθησαν και τα μικρά της παρέας. 
Το καθένα έψαχνε βιβλία που να του κέντριζαν το ενδιαφέρον και στη συνέχεια διάλεγε κάποια από τις τρύπες για να το διαβάσει. 
Ο Λουκάς επέλεγε ότι είχε οχήματα, ρόδες, τιμόνια και δεινόσαυρους, ενώ η Μέλπη ότι είχε να κάνει με πριγκίπισσες και νεράιδες.







Σε κάποια φάση ο Λουκάς τα βρήκε σκούρα και ζήτησε από το Θάνο να του διαβάσει κάτι. Ο Θάνος του το διάβασε και ο Λουκάς είπε το κλασσικό του "Α!" που λέει κάθε φορά που του εξηγείς κάτι. Έτσι κάθισε στη σκάλα δίπλα του και συνέχισαν το διάβασμα. 



Και αν αναρωτιέστε που οδηγεί αυτή η σκάλα, εμείς το ανακαλύψαμε. Οδηγεί σε ένα χώρο με ένα μεγάλο τραπέζι για ζωγραφική και χειροτεχνίες. Εκεί γίνονται νομίζω και μερικές από τις μικρο-εκδηλώσεις.


Είχε περάσει αρκετή ώρα και τα παιδιά δεν λέγαν να σταματήσουν να διαβάζουν και να χαζεύουν τις εικόνες των βιβλίων. Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι είχε αρκετά μεγάλη ποικιλία στα βιβλία, τα οποία απευθυνόταν σε όλο το φάσμα της παιδικής-εφηβικής ηλικίας. Επίσης ήτανε τακτοποιημένα σε χαμηλά ράφια έτσι ώστε τα παιδιά να τα φτάνουν σχεδόν όλα και να μπορούν να διαλέξουν μόνα τους. 
Οπότε ξεχάστε το: "Κατέβασέ μου λίγο αυτό το βιβλίο, δεν σου είπα αυτό, το δίπλα θέλω!".



Γενικά από τον υπόλοιπο χώρο δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες καθώς δεν ήθελα και να ενοχλώ. Οι μόνες που θα δείτε είναι αυτές από τους υπολογιστές οι οποίο έχουν και πρόσβαση στο ίντερνετ και εκπαιδευτικά παιχνίδια, τα οποία υποσχεθήκαμε να παίξουμε την επόμενη φορά που θα πάμε!



       


Τα μικρά πέρασαν υπέροχα και χαρακτήρισαν τη βιβλιοθήκη τέλεια. Και εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω. Ήταν πρωτοποριακή, μοντέρνα -άλλωστε έχει βραβευτεί κιόλας-. Επίσης πιστεύω ότι απευθύνεται κυρίως σε παιδιά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μειονεκτεί σε κάτι άλλο.

Οπότε εάν βρεθείτε στη Βέροια και έχετε ελεύθερο χρόνο, γιατί όχι περάστε και μία βόλτα από αυτήν! Εξάλλου βρίσκεται στο κέντρο της πόλης!


Ειρήνη

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Ο φύλακας της αδερφής μου

Όπως σας έχω πει δανειζόμαστε πολύ συχνά από την βιβλιοθήκη. Αυτή τη φορά επισκέφτηκα την βιβλιοθήκη της Βέροιας.

Με το που ξεκινάω να ψάχνω το μάτι μου έπεσε σε ένα γαλάζιο αρκετά μεγάλο βιβλίο. Φαινόταν αρκετά χρησιμοποιημένο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ήταν και λίγοι αυτοί που το έχουν δανειστεί. Άρα πράγμα που με τη σειρά του ίσως να σήμαινε ότι θα ήταν κάποιο καλό βιβλίο. Επιβεβαιώθηκα όταν το πήρα στα χέρια μου, διάβασα τον τίτλο και το οπισθόφυλλο. Χωρίς δεύτερη σκέψη το πήρα.

Ξεκίνησα λοιπόν να το διαβάζω.


Έχει να κάνει με μία οικογένεια. Η οποία εκτός από το μπαμπά και τη μαμά, αποτελείται και από μία κόρη που έχει καρκίνο, ένα γιο, καθώς και μία κόρη που ο σκοπός της γέννησης της ήτανε να σώσει την άρρωστη αδερφή της. Πράγμα που έκανε εδώ και 11 χρόνια. Όμως όταν η μεταμόσχευση νεφρού ήτανε αναγκαία, η αδερφή-δότης είπε ότι δεν θέλει να δώσει το ένα της νεφρό και κάλεσε τους γονείς της σε δικαστήριο, ζητώντας την ελευθερία του σώματός της. 



Αυτή είναι περίπου η υπόθεση. Έτσι ξεκινάει δηλαδή η ιστορία..

Γιατί στο τέλος όλα αλλάζουν.
Ιδίως σε κάποια φάση διάβαζα και μετά το ξαναδιάβαζα ώσπου να συνειδητοποιήσω ότι όντως έγινε αυτό που έλεγε.

Μόλις τελείωσα το βιβλίο, είδα και την ταινία. Δείτε το trailer εδώ αν θέλετε.
Ήτανε καλή, όχι όμως όσο το βιβλίο. 
Βασικά δεν είχανε το ίδιο τέλος. Και κατά τη γνώμη μου το τέλος του βιβλίου ήτανε πολύ καλύτερο. 
Παρόλα αυτά αξίζει να την δείτε. 

Αλλά ετοιμαστείτε γιατί θα συγκινηθείτε. Όσο να 'ναι... η αδελφική αγάπη, ο θεσμός της οικογένειας, το love story και κυρίως ένα άρρωστο κορίτσι που βρίσκεται συνεχώς στα νοσοκομεία... δεν είναι και λίγο! 


Ειρήνη


Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Ένα αλλιώτικο μεσημέρι

Ακριβώς απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου, υπάρχει ένα μικρό πάρκο. Περνούσαμε αρκετό χρόνο εκεί με την ξαδέρφη μου πιο παλιά. Είχαμε χαράξει και τα ονόματά μας μάλιστα σε ένα από τα παγκάκια του. Καλά, ας μην μιλήσω για τα σύκα που μας έκοβε ο παππούς και τρώγαμε. (-μίλησα τελικά-)

Ε αυτό λοιπόν το πάρκο πέρσι το "ανακαίνισαν". Φύτεψαν διάφορα φυτά, έβγαλαν τα παλιά παγκάκια και του έδωσαν μία πολύ μοντέρνα νότα!


Λίγο που ήθελα να μαυρίσω, λίγο που... Βασικά ήθελα να μαυρίσω μην λέω βλακείες. Πήρα λοιπόν το βιβλίο που διαβάζω αυτήν την περίοδο και πήγα.


Ήτανε πολύ ωραία, διαφορετικά. Αλλάζεις λίγο περιβάλλον, έρχεσαι πιο κοντά στη φύση. 

Επίσης αν και πίστευα ότι θα με βλέπουν και θα γελάνε που έχω βγει στο πάρκο και διαβάζω, όσοι πέρασαν δεν έδειξαν να τους φαίνεται περίεργο. 
Μάλιστα μια κυρία ήρθε με ένα παιδάκι και κάθισαν και αυτοί στο γκαζόν!


Μετά από λίγη ώρα έκλεισα το βιβλίο.Πήγα σπίτι και έκανα ένα αναζωογονητικό μπάνιο γιατί είχα σκάσει από τη ζέστη και ειλικρινά ένιωθα τέλεια. Είχα βγει στα 100μ έξω από το σπίτι στο κέντρο σχεδόν της πόλης και ήταν σαν να έχω πάει εκδρομή σε κάποια καταπράσινη κοιλάδα!



 Αυτό που έμαθα σήμερα είναι ότι πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τις ομορφιές που υπάρχουν τριγύρω μας, οι οποίες βρίσκονται πολύ πιο κοντά από ότι εμείς νομίζουμε.

Κάντε και εσείς μια βόλτα στη γειτονία σας, στο κοντινό πάρκο, με τα πόδια, χωρίς να πάρετε αυτοκίνητο για να πάτε σε κάτι μακρινό και πιο "ωραίο". 

Τα ωραία βρίσκονται στα πιο απλά πράγματα!
Ειρήνη


Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Missing someone...


Το να σου λείπει κάποιος δεν έχει να κάνει με το πόσο καιρό έχεις να τον δεις ή με το πόσο καιρό έχετε να μιλήσετε. Έχει να κάνει με αυτήν τη στιγμή που "πιάνεις" τον εαυτό σου να κάνει κάτι και εύχεσαι να ήταν και αυτός εκεί μαζί σου.

...για όλα τα βράδια που κοιμάμαι σπίτι σου και πλέον εσύ δεν είσαι και για όλες τις μέρες που ξυπνάω και δεν με μαλώνεις που τρώω πρωινό χωρίς πρώτα να έχω πλύνει το πρόσωπό μου...

Και να ξέρεις ότι τώρα δεν έχουμε κανέναν να μας ανοίγει τα παντζούρια, ούτε να μας βάζει δυνατά τη μουσική πρωί πρωί για να ξυπνήσουμε. Ήταν ωραίο ξύπνημα, να ξέρεις, και ας γκρινιάζαμε εμείς!

(Βρήκα την φωτογραφία τυχαία, χτες, εκεί που χάζευα στο we heart it και δεν άντεξα να μην τη βάλω...)
Ειρήνη

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Το ξεφάντωμα το ίδιο!


Η επιστροφή από την Αθήνα σήμανε και τις αρχές των καλοκαιρινών διακοπών. 


 Η επανένωση με τις φίλες μου μετά από πολύ καιρό ήταν γεγονός!

Για μία βδομάδα έκανα την ζωή που θα ήθελα να κάνω συνέχεια!

Και θα σας πω γιατί...



Ξυπνούσα στις 10, έτρωγα και ετοιμαζόμουν για τον πρωινό καφέ, κάπου στο κέντρο της πόλης που θα είχε και κόσμο.



Μετά τον καφέ μία βόλτα στην αγορά ήταν ότι πρέπει.

Κατά τις 2 γυρίζαμε σε κάποιο σπίτι όπου τρώγαμε όλοι μαζί σπιτικό φαγητό. Ιδίως τα σνιτσελάκια της μαμάς Βάσως που συνοδευόταν με μακαρόνια τα οποία ήταν ψημένα με τυρί φέτα... μιαμ, μιαμ!

Ε μετά το φαγητό, ξέρετε... Ύπνοοοοοοοος! Πάλι όλες μαζί, στρώναμε σεντόνια όπου βρούμε και κοιμόμασταν.

Μόλις ξυπνούσαμε, κατά τις 6, είτε πηγαίναμε στο motley για γλυκάκι, είτε παίρναμε κάποιο παγωτό στο χέρι και κάναμε βόλτες στον μώλο κάνοντας αυτές τις ατελείωτες συζητήσεις... 



Και το φεγγάρι έβγαινε και η νύχτα ερχόταν... και εμείς γυρνούσαμε σπίτι να ετοιμαστούμε για την βραδινή έξοδο -και για να δώσουμε και σημεία ζωής στους γονείς μας-.

Στις 11 και μισή δίναμε ραντεβού πρώτα για ένα χαλαρό ποτό και μετά για ένα ακόμα και λίγος χορός και λίγο "Όταν το ανοίξεις" και λίγο "Hey mama"... 



Ώσπου μας έβρισκε το πρωί. Περπατώντας δίπλα στην λίμνη, και θαυμάζοντας την αυγή του ήλιου, πηγαίναμε για σουβλάκια στις 7 η ώρα το πρωί -Pure Greeks!-. 

Και μετά σπίτι για να ξεκουραστούμε και λίγο!

Ειλικρινά το μόνο που μου έλειπε εκείνες τις μέρες ήταν ο ύπνος, τον οποίο αναπληρώνω τώρα.

Για εμένα πάντως το καλοκαίρι δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει πιο δυναμικά.
Ελπίζω και για εσάς!

Εύχομαι λοιπόν καλό καλοκαίρι σε όλους και υπομονή στα παιδιά που ακόμα δεν τελείωσαν το σχολείο, αν και από όσο μαθαίνω από το Θάνο, δεν κουράζονται και πολύ τώρα τελευταία...

Καλά να περνάτε!



Ειρήνη