Το να σου λείπει κάποιος δεν έχει να κάνει με το πόσο καιρό έχεις να τον δεις ή με το πόσο καιρό έχετε να μιλήσετε. Έχει να κάνει με αυτήν τη στιγμή που "πιάνεις" τον εαυτό σου να κάνει κάτι και εύχεσαι να ήταν και αυτός εκεί μαζί σου.
...για όλα τα βράδια που κοιμάμαι σπίτι σου και πλέον εσύ δεν είσαι και για όλες τις μέρες που ξυπνάω και δεν με μαλώνεις που τρώω πρωινό χωρίς πρώτα να έχω πλύνει το πρόσωπό μου...
Και να ξέρεις ότι τώρα δεν έχουμε κανέναν να μας ανοίγει τα παντζούρια, ούτε να μας βάζει δυνατά τη μουσική πρωί πρωί για να ξυπνήσουμε. Ήταν ωραίο ξύπνημα, να ξέρεις, και ας γκρινιάζαμε εμείς!
(Βρήκα την φωτογραφία τυχαία, χτες, εκεί που χάζευα στο we heart it και δεν άντεξα να μην τη βάλω...)
Ειρήνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου