Ένα αλλιώτικο μεσημέρι

Ακριβώς απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου, υπάρχει ένα μικρό πάρκο. Περνούσαμε αρκετό χρόνο εκεί με την ξαδέρφη μου πιο παλιά. Είχαμε χαράξει και τα ονόματά μας μάλιστα σε ένα από τα παγκάκια του. Καλά, ας μην μιλήσω για τα σύκα που μας έκοβε ο παππούς και τρώγαμε. (-μίλησα τελικά-)

Ε αυτό λοιπόν το πάρκο πέρσι το "ανακαίνισαν". Φύτεψαν διάφορα φυτά, έβγαλαν τα παλιά παγκάκια και του έδωσαν μία πολύ μοντέρνα νότα!

Λίγο που ήθελα να μαυρίσω, λίγο που... Βασικά ήθελα να μαυρίσω μην λέω βλακείες. Πήρα λοιπόν το βιβλίο που διαβάζω αυτήν την περίοδο και πήγα.

Ήτανε πολύ ωραία, διαφορετικά. Αλλάζεις λίγο περιβάλλον, έρχεσαι πιο κοντά στη φύση. 

Επίσης αν και πίστευα ότι θα με βλέπουν και θα γελάνε που έχω βγει στο πάρκο και διαβάζω, όσοι πέρασαν δεν έδειξαν να τους φαίνεται περίεργο. 

Μάλιστα μια κυρία ήρθε με ένα παιδάκι και κάθισαν και αυτοί στο γκαζόν!

Μετά από λίγη ώρα έκλεισα το βιβλίο.Πήγα σπίτι και έκανα ένα αναζωογονητικό μπάνιο γιατί είχα σκάσει από τη ζέστη και ειλικρινά ένιωθα τέλεια. Είχα βγει στα 100μ έξω από το σπίτι στο κέντρο σχεδόν της πόλης και ήταν σαν να έχω πάει εκδρομή σε κάποια καταπράσινη κοιλάδα!

 Αυτό που έμαθα σήμερα είναι ότι πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τις ομορφιές που υπάρχουν τριγύρω μας, οι οποίες βρίσκονται πολύ πιο κοντά από ότι εμείς νομίζουμε.

Κάντε και εσείς μια βόλτα στη γειτονία σας, στο κοντινό πάρκο, με τα πόδια, χωρίς να πάρετε αυτοκίνητο για να πάτε σε κάτι μακρινό και πιο "ωραίο". 

Τα ωραία βρίσκονται στα πιο απλά πράγματα!

Ειρήνη